A

• ambona – stanowisko strzeleckie nad ziemią, zbudowane na słupach, czasem na drzewie
• anons – oszczek – głos psa oznajmiający znalezienie zwierzyny
• antabka – bączek – uchwyt do mocowania paska broni myśliwskiej
• apel – sygnał rozpoczęcia polowania, posłuszeństwo psa myśliwskiego
• aportowanie – przynoszenie przez psa myśliwskiego strzelonej zwierzyny
• automat – broń myśliwska samopowtarzalna, śrutowa lub kulowa
• awantaż – kątowe odchylenie kolby względem poziomej osi lufy
  ________________________________________

 

B

• babrzysko – miejsce kąpieli dzików i jeleni
• badylarz – samiec łosia, o porożu w formie odnóg a nie łopat (zobacz: łopatacz)
• badyle – kończyny jelenia, łosia
• bałuchy (trzeszcze) – oczy zająca
• bałwanek – wypchany ssak (najczęściej zając, królik) służący do nauki polowania ptaka   łowczego; kukła dzikiej kaczki, puszczana na wodę wabi inne kaczki
• baran – samiec muflona
• barłóg – legowisko dzików, niedźwiedzi   
• basior – dorosły samiec wilka
• basista – jeleń byk wyróżniający się grubym głosem na rykowisku
• biegi – nogi dzika
• bekowisko – okres, miejsce godów u danieli
• berło – drążek na który sadza się ptaka łowczego
• biegi – nogi dzika
• biała broń – broń do walki wręcz (miecze, szable, bagnety itp.). We współczesnym łowiectwie kordelas i nóż
• biała stopa – teren polowania całkowicie pokryty śniegiem
• bielenie – zdejmowanie skóry z upolowanego zwierzęcia
• blaski – oczy zająca (trzeszcze)
• bokobrody – kępki dłuższych włosów czuciowych, wyrastające na policzkach rysia, żbika
• breneka – potocznie o naboju i pocisku kulowym do broni śrutowej
• brok – nazwa określająca drobny śrut
• bródka – krótkie piórka u nasady ogona słonki, element ozdobny kapelusza myśliwskiego
• bruzda  1. wgłębienie na tykach poroża jeleniowatych; 2. wgłębienie w profilu gwintowania lufy
• buchtowanie – rycie w ziemi przez dziki w poszukiwaniu żeru,
• buchtowisko – miejsce zryte przez dzik
• bukowisko – okres godowy u łosi
• bulgot – głos wydawany przez koguta cietrzewia podczas toków
• burknięcie– odgłos podrywającego się z ziemi do lotu jarząbka
• byk – nazwa samca jelenia, daniela, łosia lub żubra
• byk stadny – jeleń byk, władający chmarą w okresie rykowiska
  ________________________________________

C

• cap – samiec kozicy
• cewki – kończyny sarny
• chorągwie – inaczej flagi – fragmenty scypułu zwisające z tyk jelenia w czasie wycierania
• chłyst – młody samiec jelenia, odganiany przez byka do chmary łań
• chmara – stado jeleni, danieli, łosi i żubrów
• chrap – głos łosia byka w czasie bukowiska
• chrapanie – głos wydawany przez słonkę w trakcie lotu godowego (ciągu)
• chrapy – nozdrza .ubra, zwierzyny płowej, muflona, kozicy
• chyb – długa i gęsta szczecina na karku u dzika
• chwost – ogon muflona lub pęk długich włosów na końcu ogona dzika
• ciąg  – 1. przelot dzikich kaczek lub gęsi na wodę rano lub wieczorem; 2. loty godowe słonek
• ciągnięcie – powolne poruszanie się, wędrowanie żubrów, zwierzyny płowej, muflonów
• ciec – ucieczka piesza kuraków
• ciecier – cietrzew kogut
• ciecieruk – młody cietrzew kogut
• cieciorka – kura cietrzewia
• cieczka – okres godowy lisów, wilków, borsuków, jenotów, psów
• comber – część tuszy zająca i niektórych innych zwierząt łownych
• cieki – nogi kuraków. np u kuropatwy
• czarna stopa – teren bez pokrywy śniegu
• czemchanie – wycieranie poroża ze scypułu
• czternastak – jeleń byk o siedmiu odnogach na każdej tyce
• czochrać się – wycieranie o drzewa jeleni lub dzików
• cuch – węch psa myśliwskiego
• czuszykanie – głos wydawany przez koguta cietrzewia podczas toków
• czyrykanie – głos wydawany przez zwołujące się kuropatwy ________________________________________

Ć

  • ćwik – stary, dobrze ułożony ptak łowczy

    ________________________________________

D

• darniak – samiec sarny, rogacz o wybitnie słabych parostkach i małej tuszy
• Darz Bór -1. Myśliwskie pozdrowienie, niech bór (obficie ) darzy, obdarowuje; 2. uroczysty sygnał myśliwski, grany na sygnałówce
• daszek – posyp – paśnik dla kuropatw lub bażantów
• dławienie – duszenie zwierzyny przez drapieżniki czworonożne
• dojść postrzałka – odszukać ranną, postrzeloną zwierzynę
• dołowanie – umieszczanie strzałów poniżej miejsca celowania
• do puli -(polowanie do puli) polowanie zbiorowe, po którym każdy jego uczestnik otrzymuje jednakową ilość zwierzyny, bez względu na to, ile sztuk sam upolował. Zazwyczaj dotyczy polowania na zwierzynę drobną i ptactwo
• drapieżnik duży – w Polsce niedźwiedź, ryś, wilk. Obecnie wszystkie gatunki pod ochroną
• drapieżnik mały – gatunki łowne w Polsce to borsuk, lis, jenot, norka amerykańska, kuna leśna, kuna domowa, tchórz
• dryling – trójlufka – myśliwska broń palna o trzech lufach. Najczęściej dwie lufy gładkościenne do strzelania śrutem i jedna lufa gwintowana do strzelania kulami
• dubeltówka – dwururka – śrutowa broń myśliwska o dwóch lufach ułożonych poziomo obok siebie
• dublet – ustrzelenie dwóch sztuk zwierzyny dwoma kolejnymi strzałami
• dwudwudziestak – jeleń byk noszący wieniec o jedenastu odnogach na jednej tyce
• dwudziestak – jeleń byk o dziesięciu odnogach na jednej tyce
• dwudziestka – śrutowa broń myśliwska kaliber 20
• dwunastak (jeleń dwunastak) -samiec jelenia, w którego porożu przynajmniej jedna tyka ma sześć odnóg
• dwunastka – myśliwska broń śrutowa kaliber 12
• dyndować – o lisie, borsuku wilku lub jenocie – biec truchtem
• dziesiątak (jeleń dziesiątak) -samiec jelenia, w którego porożu przynajmniej jedna tyka ma pięć odnóg
• dzikarz – pies myśliwski używany do polowań na dziki
• dziwerówka – strzelba myśliwska o lufach wykonanych ze stali damasceńskiej
• dzwonić strychulcem – o psie myśliwskim, machać ogonem
  ________________________________________

 

E

• ekspres – łamana, kulowa, dwulufowa broń myśliwska
• elaboracja – własnoręcznie wykonywanie śrutowej amunicji myśliwskiej
• eżektor – wyrzutnik łusek w myśliwskiej broni łamanej
  ________________________________________

F

• fafle – obwisłe górne wargi psa myśliwskiego, wyżła
• fajki – kły wyrastające z górnej szczęki dzika
• farba – krew zwierzyny
• farbować – zostawiać krew na tropie
• fartuszek – pęk jasnych włosów przy sromie sarny
• fiołek – gruczoł zapachowy u lisa znajdujący się przy nasadzie ogona
• fladry – sznury z czerwonymi szmatkami, służyły do polowań na wilki
• flagi – fragmenty scypułu zwisające z tyk jelenia w trakcie wycierania poroża
• flanka – skrzydło myśliwych zagięte w kierunku miotu
• flankować – obstawiać stanowiska na flankach
• fryc -myśliwy młody stażem, niedoświadczony
  ________________________________________

G

• gach – dorosły samiec zająca
• gamrat – odyniec w okresie huczki
• gastrolity -u ptactwa – drobne kamyki, połykane wraz z pokarmem. Ulokowane w tzw. żołądku mięśniowym pomagają w rozcieraniu twardego pożywienia.
• gawra – zimowe legowisko niedźwiedzia
• ględzenie – głos wydawany przez łanię
• głosić – oznajmianie przez pasa, znalezienia tropu lub osaczenie zwierzyny
• głownia – klinga, ostrze białej broni – kordelasa, szabli itp.
• gomóła – jeleń byk po zrzuceniu poroża
• gon 1. okres godowy kozic; 2. głos psów podczas pędzenia zwierzyny w miocie,
• gońka – sarna koza grzejąca się poza okresem rui
• gra – szczekanie psów gończych idących po tropie
• grabarz – pies myśliwski zakopujący odnalezioną zwierzynę
• grandle – szczątkowe kły w górnej szczęce u jeleniowatych
• grzęzy – wymiona samic Łosia i Jelenia
• grzybek – kula z broni gwintowanej po rozgrzybkowaniu 
• grot 1. odnoga kończąca tykę w parostkach kozła; 2. zakończenie odnogi w wieńcu jelenia byka
• gruby – (gruby dzik) – duży, wyjątkowo okazały zwierz.
• gryzawka – pędy wierzby lub osiki nasycone solą, przeznaczone do obgryzania przez zające
• grzywa – gęsta długa sierść na szyi i karku żubra, łosia, jelenia lub na grzbiecie kozicy
• guzikarz – młody kozioł o porożu w kształcie niskich stożków, guzików
• guziki – zwykle pierwsze poroże kozła
• gwizd – 1. ryj dzika; 2. głos słonki i jarząbka
• gomóła – samiec okresowo nie posiadający poroża
  ________________________________________
   

H

• haki – poroże kozicy
• huczka – okres godowy u dzików
  _______________________________________
   

I

• igły – rogowe igiełki u leśnych kuraków wyrastające po bokach palców, zanikające po tokach
• igrzysko – toki głuszców lub miejsce toków głuszców
  ________________________________________
  J
•  jasła – drabina na którą kładzie się karmę dla zwierzyny płowej
• jastrzębnik– dawniej myśliwy polujący z jastrzębiem
• jazgot – ujadanie wilków lub psów
• jaźwiec – borsuk
• jednorurka – myśliwska broń o jednej lufie gładkiej
• jucha – farba (krew) niedźwiedzia
  ________________________________________

K

• kaban – duży dzik
• kaliber – średnica lufy broni palnej
• kalibrownik – przyrząd służący do sprawdzania i korygowania kalibru naboi śrutowych
• kamionka – kuna domowa
• kantak – pazur na tylnym palcu ptaka drapieżnego
• kapelusznik – staropolska nazwa bardzo starego odyńca
• kapitalny – samiec zwierzyny płowej noszący medalowe poroże
• kaptur – nakrycie głowy ptaka łowczego, inaczej kapa
• karawan – pojazd przystosowany do transportu upolowanej zwierzyny
• karmisko – miejsce wykładania karmy dla zwierzyny
• kądziel – owłosienie szyi, karku i garbu żubra
• kąpielisko – miejsce kąpieli dzików i zwierzyny płowej
• kęsy – zęby u drapieżników
• kielnia – (plusk) ogon bobra
• kilof – dziób kruka
• kipieć – ucieczka na oślep zająca
• kiść – 1. pęk białych włosów u borsuka, 2.zakończenie ogona żubra
• kita – ogon lisa
• kitka – bródka kozicy
• klamra – skrzydło linii myśliwych
• klapak – nielotna młoda lub nielotna dojrzała kaczka w okresie zmiany upierzenia
• klapanie – pierwsza z czterech części pieśni tokowej głuszca
• klaskanie – trzecia zwrotka pieśni głuszca, inaczej korkowanie
• klekotka – kołatka, służąca do straszenia zajęcy w czasie pędzenia
• klempa – samica łosia, łosza
• kluczka – odskok zwierza w bok podczas ucieczki
• kłańce – zęby wilka,
• kłapać – odgłos wydawany przez dzika w stanie podniecenia,
• kłaść– ubić zwierza celnym strzałem,
• kłuć – dobić zwierza kordelasem,
• kniazienie – odgłos wydawany przez przestraszonego zająca
• kniejówka – broń myśliwska o dwóch lufach – kulowej i śrutowej
• kobylarz – bardzo duży wilk
• kocioł – sposób polowania na zające
• kokanie – głos wydawany przez cieciorkę
• kokcielić – o pardwach i cietrzewiach – wydawać głos
• kołatka – przyrząd służący naganiaczowi do straszenia zwierzyny
• kołnierz – długie piórka wokół szyi koguta bataliona
• koło łowieckie – podstawowa jednostka organizacyjna Polskiego Związku Łowieckiego. Koło łowieckie zajmuje się gospodarką łowiecką, w tym polowaniem, w dzierżawionym przez siebie obwodzie łowieckim
• komora – klatka piersiowa zwierzyny grubej
• korkowanie – trzecia z czterech części pieśni tokowej głuszca
• kobylarz – bardzo duży wilk
• komora – klatka piersiowa u zwierzyny
• kopnięcie – uderzenie kolby broni myśliwskiej w ramię podczas strzału
• kopno – legowisko zająca w śniegu
• kopyra – gwarowa nazwa zająca
• kordelas – długi, prosty nóż myśliwski, służący dawniej do dobijania (skłuwania) rannej zwierzyny. Obecnie myśliwska broń paradna
• korona – zwieńczenie poroża jelenia w formie minimum trzech odnóg
• kotlina – zagłębienie wygrzebane w ziemi, legowisko zająca
• koryto dzicze – ślad przejścia dzików w głębokim śniegu
• kosacz – stary cietrzew
• kot – nazwa zająca i rysia
• kotlina – zagłębienie w ziemi, stanowiące legowisko zająca w okresie bezśnieżnym
• koza – samica sarny
• kozioł – samiec sarny
• koźlak – młode sarny do 1 roku życia
• kraczajka – przenośna podpórka do broni (inna nazwa: pastorał)
• krajce – brzegi dzioba jastrzębia
• krechtanie – głosy wydawane przez głuszce podczas zapadów
• krektun – jednoroczny głuszec nie biorący udziału w tokach
• kreślić – robienie śladów skrzydłami, podczas toków głuszca, cietrzewia
• krykucha – kaczka krzyżówka, wyhodowana w niewoli, do wabienia kaczorów w czasie wiosennych godów
• krzyżak 1. lis z ciemnym futrem i czarną pręgą wzdłuż grzbietu, 2. kozioł o parostkach, których odnogi wyrastają na jednakowej wysokości i tworzą formę zbliżoną do krzyża
• kucharka – pierwsza kaczka przybywająca na zloty
• kudły – długa sierść niedźwiedzia
• kufa – pysk psa myśliwskiego (wyżła)
• kulka – haczyk służący do patroszenia ptactwa
• kulkowanie – patroszenie ptactwa za pomocą kulki
• kureń – nazwa gwarowa szałasu myśliwskiego
• kurkówka – dawna broń myśliwska o zewnętrznych kurkach
• kurza stopka – trzy przecinki wykonane w krzewach, szuwarach, zaroślach odchodzące od stanowiska myśliwego( przypominające odcisk kurzej stopy)
• kuwiek – piszczałka do wabienia ptaków
• kwadruplet – cztery celne, oddane bezpośrednio po sobie strzały
• kwiat – ogon zwierzyny płowej i borsuka
• kwiatek – biała sierść na końcu ogona lisa
• kwiel – gwizdek służący do przywabiania ptaka łowczego    ________________________________________

L

• lampy – oczy wilka
• latarnia – głowa wilka
• legawiec – wyżeł
• licówka – łania prowadząca
• linia – szereg myśliwych na polowaniu zbiorowym
• linijka – pojazd konny, służący do podwożenia myśliwych w trakcie polowania
• lira – ogon cietrzewia
• liszka – samica lisa
• liściarka – zebrane i zasuszone pędy drzew i krzewów, wykładane w zimie jako karma
• lizawka – urządzenie łowieckie instalowane w terenie, służące do wykładania soli dla zwierzyny
• locha – samica dzika
• lochanie – huczka dzików
• loftki – gruby śrut o średnicy powyżej 4,5 mm używany do polowania na wilki
• loty – skrzydła ptaków
• lufa – główna część broni palnej
• lustro, lusterko – jasna sierść na pośladkach u zwierzyny płowej, u nasady ogona, talerz
  ________________________________________

 

Ł

• łaja-kilka sfor ogarów
• łałok – luźna, obwisła skóra podgardla żubra
• łania – samica jelenia i daniela
• łańka – młoda łania, nie prowadząca cielaka
• łapa – noga zwierzęcia zakończona pazurami
• ława – sposób polowania zbiorowego, polegający na tym, .e myśliwi idą razem z naganką
• łojny – tłusty, o zwierzynie w dobrej kondycji
• łopaty – forma poroża łosia i daniela w postaci szerokich, spłaszczonych powierzchni zwieńczonych licznymi sękami
• łopatacz – samiec łosia, o porożu w formie łopat (zobacz: badylarz)
• łosza – samica łosia, klępa
• łoszak – młody łoś
• łowiec – stara nazwa myśliwego
• łowny – samiec jeleniowatych, który osiągnął pełnię rozwoju osobniczego
• łowy – staropolskie określenie polowania
• łoże – drewniana część broni myśliwskiej, osada (kolba i szyjka)
• łupież – wypchana skóra ptaka służąca do układania ptaka łowczego
• łyżka – ucho zwierzyny płowej
• łzawica – dołek łzowy w przednim kącie oka jelenia i daniela      ________________________________________

 

M

• miasz lub maiż – młody niedoświadczony ptak łowny (orzeł, jastrząb lub sokół), którego zaczęto wprawiać do polowania
• majak – czółno zamaskowane trzciną lub gałęziami, do polowań na ptactwo wodne
• marczak – młody zając urodzony w marcu
• markowanie – zaznaczanie przez wyżła obecności zwierzyny
• marmurek – białe plamy na sterówkach ogona głuszca
• matecznik – bezpieczna ostoja zwierzyny
• medalion – trofeum w formie spreparowanej głowy z szyją zwierzęcia
• medalowy – (np. medalowy byk, rogacz) – zwierz o wyjątkowo dużym, mocnym trofeum, które po wycenie spełnia oficjalne, międzynarodowe kryteria nagrodzenia medalem
• mener – przewodnik psa myśliwskiego
• michałek – dubelt, pochodzący z drugiego lęgu
• mieszek – wabik na przepiórki
• miękkie – żołądek i wnętrzności zwierzyny grubej
• mięsiarz – nieetyczny myśliwy (pogardliwe określenie myśliwego za wszelką cenę dążącego do zdobycia zwierzyny)
• mikot – wabik używany do wabienia kozłów
• miot –1. kolejne z pędzeń na polowaniu zbiorowym, 2. młode zwierząt ssących urodzone z jednej ciąży
• młódka – młody ptak łowczy
• mnich – jeleń byk o porożu w kształcie niskich guzów
• morda – pysk drapieżników
• możdżeń – wyrostek kostny na czaszce jeleniowatych na którym nasadzane jest poroże
• mundur myśliwski – uroczysty, wyjściowy ubiór myśliwski, którego wzorzec został zatwierdzony przez Naczelną Radę Łowiecką. Składa się z ciemnozielonych spodni i marynarki, na której naszyte są myśliwskie dystynkcje. Guziki wykonane z poroża. Do pełnej gali zielony sznur paradny i kordelas
• murzyn – młody kogut cietrzew
• mykita – lis
• myłkus – samiec zwierzyny płowej o zniekształconym, zdeformowanym porożu
• myszka – młody piżmak                                ________________________________________

 

N

• nadlufka – broń myśliwska o lufach ułożonych pionowo
• nadoczniak – druga od czaszki odnoga w porożu jelenia
• naganiacz – pomocnik myśliwego, którego zadaniem jest naganianie zwierzyny
• naganka – naganiacze uczestniczący w polowaniu, płoszący zwierzynę w kierunku myśliwych
• na pomyka – sposób polowania na zające, polegający na tym, że myśliwy idzie przed siebie i strzela do napotkanej zwierzyny
• narzynacz – pies myśliwski szarpiący i gryzący ubitą zwierzynę
• nazimek – młody zając urodzony w jesieni
• narogi – jadalne narządy wewnętrzne u zwierzyny grubej
• na kulawy sztych – na ukos z przodu
• na sztych – na wprost z przodu, przodem
• niedolisek – młody lis
• nemrod – żartobliwa nazwa myśliwego
• niedokuna – młoda kuna
• niedostęp – cecha tropu jeleniowatych, odcisk tylnego badyla nie dosięga odcisku przedniego badyla
• niekoronny – jeleń byk noszący wieniec, którego tyki nie mają koron
• nielot – młody ptak nie umiejący latać lub dorosły w okresie pierzenia
• nie strzelany -1. o zwierzu – puszczony bez strzału. Celowe powstrzymanie się myśliwego przed oddaniem strzału w okolicznościach, które strzał umożliwiają; 2. o zwierzu – ucieczka z miotu w sytuacji, w której różne okoliczności uniemożliwiły myśliwym oddanie strzału
• nogawice – gęste upierzenie na zgrzebłach głuszca
• norowce – psy myśliwskie przeznaczone do pracy w norach
• nurek – sokół ułożony do polowań, głównie na czaple, z wykorzystaniem pikowania (lotu nurkowego)
  ________________________________________

 

O

• obciąć – ustalić za pomocą tropienia obecność zwierzyny w miocie
• obcierka – strzał raniący powierzchownie zwierza
• objazd – sposób polowania szczególnie na lisa, polegający na objeżdżaniu znajdującej się na polu zwierzyny tak aby zbliżyć się na odległość
• obkładanie – przeszukiwanie przez psa myśliwskiego pola w celu wystawienia lub wypłoszenia ptactwa, (inaczej okładanie)
• oczniak – pierwsza od czaszki odnoga w porożu jelenia, daniela
• oczyć – rozglądanie się zwierzyny
• odbić – odłączyć się od stada
• odkapturzyć – zdjąć kaptur z głowy ptaka łowczego
• odnoga – odgałęzienie tyki w porożu jeleniowatych
• odprawa – nagroda dla psów gończych w postaci patrochów upolowanej przy ich pomocy zwierzyny
• odprzodówka – dawna broń myśliwska ładowana od przodu
• odtrąbić – grać na sygnałówce, sygnały zakończenia polowania lub na śmierć ubitej zwierzyny
• odtylcówka – broń myśliwska ładowana od tyłu
• odwiatr – woń wydzielana przez strzeloną zwierzynę
• odyniec – samiec dzika
• odzew – odezwanie się na trąbce, w odpowiedzi na sygnał myśliwski
• oganiać – obieganie przez jelenia byka chmary łań w czasie rykowiska
• okno – otwór wejściowy do nory lisa
• okręg łowiecki – jednostka administracyjna Polskiego Związku Łowieckiego
• okręgowy łowczy – przewodniczący zarządu okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego. Zarząd okręgowy jest organem wykonawczym okręgowej rady łowieckiej
• Okręgowa Rada Łowiecka – w strukturach organizacyjnych Polskiego Związku Łowieckiego najwyższa władza łowiecka na szczeblu okręgu w okresie między okręgowymi zjazdami delegatów Polskiego Związku Łowieckiego
• omyk – ogon zająca
• opierak – trzecia od czaszki odnoga w porożu jelenia
• organista – młody byk, pierwszy rozpoczynający rykowisko
• opalone – brązowe lub czarne zabarwienie oręża dzika i haków jelenia
• opiekun stażysty – doświadczony myśliwy, wyznaczony przez zarząd koła łowieckiego, sprawujący pieczę nad stażystą, kandydatem na myśliwego
• opolować – objąć polowaniem część łowiska
• oręż – trofeum myśliwskie z dzika – szable i fajki, czasem wieniec jelenia
• organista – młody jeleń byk, który pierwszy rozpoczyna rykowisko
• osacznik – dawna nazwa naganiacza
• osada – łoże
• osadzanie zwierzyny – zatrzymywanie w miejscu zwierzyny przez psa
• osiadła – zwierzyna, która nie zmienia swojej ostoi
• osiemnastak – jeleń byk o dziewięciu odnogach na każdej tyce
• oskrzydlić – postrzelić ptaka w skrzydło
• osmużać – obielić zająca lub królika (ściągnąć skórę)
• ostatni kęs – włożony w pysk strzelonej zwierzyny fragment złomu
• ostatni miot – żartobliwie – myśliwska biesiada w terenie, organizowana bezpośrednio po polowaniu
• ostęp – część lasu z ostoją zwierzyny
• ostoja – teren stałego przebywania zwierzyny
• ostroga – wyrostek z tyłu odnóży kuraków
• ostroga – pierwszy sęk łopaty daniela
• ostrolotka – trofeum z jednej z lotek w skrzydle cietrzewia i słonki
• ostry – o psie – cięty
• oszczek – szczekanie psa myśliwskiego, sygnalizującego znalezienie lub wytropienie zwierzyny
• oślada – trop kury na śniegu
• otok – długa smycz służąca do prowadzenia psa myśliwskiego
• otrąbić – ogłosić koniec polowania sygnałem myśliwskim
• otropić – ustalić miejsce przebywania zwierzyny za pomocą tropów
• owca – samica muflona
  ________________________________________

 

Ó

• ósmak – samiec z rodziny jeleniowatych o porożu z trzema odnogami na obu rogach
  ________________________________________

 

P

• padać w ogniu – zwierzyna, która po strzale pozostaje na miejscu
• pancerz  1. upierzenie piersi głuszca; 2. zewnętrzna powłoka pocisku kulowego
• paprać się – piaskowa kąpiel ptaków
• paprzysko – miejsce piaskowych kąpieli ptaków
• paradoks – gwintowanie końca lufy w broni śrutowej
• parasol – typ paśnika dla zwierzyny w kształcie parasola
• parkot – woń jelenia byka podczas rykowiska
• parkoty – okres godowy zajęcy
• parostki – poroże sarny kozła
• pastorał – podpórka służąca do oparcia broni przy strzale
• pasynek – odnoga na łopacie łosia
• paszcza – otwór gębowy niedźwiedzia, rysia, wilka i psa
• paśnik – drewniana konstrukcja służąca do dokarmiania zwierzyny grubej, szczególnie w okresie zimowym
• patrochy – niejadalne wnętrzności zwierzyny
• patroszenie – usuwanie wnętrzności strzelonej zwierzyny
• patry – inaczej trzeszcze, oczy zająca
• perły – charakterystyczne wyrostki kostne na porożu u jeleniowatych
• perukarz – kozioł o zdeformowanym porożu w formie narośli pokrytej scypułem
• pędzel – kiść dłuższych włosów u nasady penisa jelenia, muflona, dzika
• pędzelek – kępka włosów na uchu rysia
• pędzenie – naganianie zwierzyny przez nagankę w kierunku myśliwych
• pętla – 1. krótkie rzemyki służące przytrzymaniu ptaka łowczego; 2. splątane tropy zająca na śniegu
• pianie – wydawanie ostrego głosu przez koguta bażanta
• piastun – młody niedźwiedź, pozostający z matką do następnego roku
• pielesz – gniazdo ptaka drapieżnego
• pień – wyrostek kostny na czole samców zwierzyny płowej, na którym osadzone jest poroże, – pierzenie się – wymiana upierzenia u ptaków
• pies – samiec lisa, borsuka, jenota
• pies podsokoli – pies legawy (najczęściej wyżeł) współpracujący w czasie polowania z ptakiem łowczym
• piórko malarskie – ostrolotka u słonki
• piórkować – dobijać postrzelonego ptaka
• pióro – 1. ogólnie – ptactwo łowne (strzelać do pióra – polować na ptactwo); 2. rząd pokotu, przeznaczony dla ubitego ptactwa; 3. pióra chybu – długie i sztywne włosy na karku dzika.  4. pióro (pierwsze, drugie, trzecie) – rok życia ptaka łowczego (pierwszy, drugi, trzeci)
• piston – inaczej kapiszon – spłonka
• pistonówka – strzelba kapiszonowa
• piszczałka – wabik na jarząbki
• piszczeć – wydawanie głosu przez kozę
• plusk – kielnia – ogon bobra
• płaszcz – pancerz – zewnętrzna powłoka pocisku kulowego
• płochacz – pies myśliwski do płoszenia zwierzyny z zarośli
• płowa zwierzyna – jelenie, sarny, łosie i daniele
• pniaki – haki – grandle
• pochwa – futerał na głownię białej broni myśliwskiej
• pocisk – rażąca część naboju myśliwskiego
• podchód – sposób polowania, podchodzenie zwierzyny na odległość strzału
• podeszwa – spód stopy niedźwiedzia
• Podrywać się – zrywanie się ptaków do lotu
• podjazd – rodzaj polowania, polegający na podjeżdżaniu do zwierzyny przez myśliwego furmanką lub saniam
• podkładacz – myśliwy, który naprowadza psy na trop zwierzyny
• podkowa – brązowy łuk na piersi kuropatwy
• podlot – młody ptak, zaczynający latać
• podpórka – laska lub rozwidlony drążek do podparcia broni przy strzale
• podprowadzać – zaprowadzić myśliwego na spotkanie ze zwierzyną
• podryw – sposób polowania, polegający na strzelaniu do ptactwa wypłaszanego przez samego strzelca
• podstrzelić – strzelać do zwierzyny wychodzącej na sąsiada, podczas polowania zbiorowego
• poduszka – baka – wypukłość na kolbie broni myśliwskiej, do której przykłada się policzek
• pojedynek – samiec zwierzyn, wiodący samotny tryb życia
• pokot  1. rozkład – ogół zwierzyny ubitej na polowaniu; 2. upolowana zwierzyna, ułożona wg określonych zasad
• płowa zwierzyna – sarny, daniele, jelenie i łosie
• polano – ogon wilka
• pole – określenie wieku psa myśliwskiego – rok pracy psa
• polowanie zbiorowe – polowanie, w którym uczestniczy przynajmniej dwóch myśliwych, współpracujących ze sobą
• Polski Związek Łowiecki – powstała w roku 1923. ogólnopolska organizacja łowiecka
• położyć – upolować celnym strzałem
• pomiatać – wydawać potomstwo, u psów, borsuków, wilków i lisów
• pomruk – głos wydawany przez jelenia byka i borsuka
• pomykać – biec (o lisie, zającu i króliku)
• ponowa – świeży opad śniegu
• poprawka – drugi strzał do tej samej zwierzyny
• poroże – wyrostki kostne, nasadzane na możdżeniach u jeleniowatych, zrzucane corocznie i ponownie nasadzane
• poryk – jednorazowy, głośny ryk jelenia byka
• posadzić – strącenie zdobyczy na ziemię przez ptaka łowczego
• poskromić – zmusić ptaka łowczego do poddania się woli układającego
• posoka – farba, krew zwierzyny grubej
• posokowiec – pies myśliwski pracujący na farbie
• postrzał – miejsce trafienia zwierzyny
• postrzałek – zwierz raniony
• posznurować – o lisie pobiec prosto
• prawka – prawa lufa broni myśliwskiej
• prosić się – wydawanie potomstwa przez lochę
• prośna – ciężarna locha
• prowadzący polowanie – myśliwy wyznaczony przez zarząd koła łowieckiego do kierowania polowaniem zbiorowym
• posyp – paśnik dla kuropatw i bażantów formie daszku
• przelatek – dzik w drugim roku życia
• prowadzenie 1. przewodzenie stada; 2. opieka samicy nad potomstwem
• przechera – sprytny lis
• przecinka – wycięta w lesie wizura lub ścieżka
• przelatek – dzik urodzony w ubiegłym roku, bez względu na płeć
• przelot – patrz ciąg – 1.loty na żerowiska, 2. wiosenne i jesienne wędrówki ptaków do miejsc lęgowych lub na zimowiska
• przełaj – w dawnej Polsce, jeden z ciężarów łowieckich, polegający na pilnowaniu zwierzyny zmieniającej swoją ostoję
• przesadzić – przeskakiwanie zwierzyny przez linię myśliwych
• przesmyk – stałe miejsca przechodzenia zwierzyny zmieniającej ostoję
• przestęp – trop jelenia charakteryzujący się tym, .e odcisk tylnego badyla przekracza odcisk badyla przedniego
• przetrzebić – zmniejszyć znacznie liczbę zwierzyny
• przewód – kanał w lufie
• przeziernik – przyrząd celowniczy z otworem w środku, zastępuje  szczerbinkę
• przezimek – zwierzyna urodzona poprzedniego roku
• przodownica – łania, locha, owca prowadząca chmarę, watahę, stado
• przybitka – korek z wojłoku lub tektury oddzielający śrut od prochu
• przyrzut – szybkie przyłożenie broni do ramienia
• przyspiesznik – urządzenie ułatwiające oddanie precyzyjnego strzału
• przystrzelanie broni – wyregulowanie przyrządów celowniczych
• ptactwo łowne – gatunki ptaków na które można polować (patrz: zwierzyna)
• Ptak niskiego lotu – ptak łowczy (najczęściej jastrząb) uderzający na zwierzynę z rękawicy sokolnika, z czatowni lub z lotu towarzyszącego
• Ptak wysokiego lotu – ptak łowczy (najczęściej sokół) uderzający na
  zwierzynę z lotu (patrz: nurek)
• ptaszarnia – pomieszczenie dla ptaków łowczych
• ptaszniczka – długa myśliwska broń palna, używana do polowań na ptaki
• pudlarz – myśliwy, który podczas polowania grupowego oddał najwięcej chybionych strzałów                                                                                                                                                                                                           ________________________________________

 

R

• rabiec – młody ptak łowczy, jeszcze pstrokaty; lub (z ros.), młody sokół lub jastrząb, nazwa od rabego koloru upierzenia
• rapcie – racice dzika
• rogacz – samiec sarny
• rosochy – poroże łosia w formie łopat
• rozłoga – rozstaw poroża zwierzyny płowej
• róże – pierścienie kostne u nasady poroża zwierzyny płowej
• rudel – stadko, stado saren
• rykowisko – okres, miejsce godów jeleni
  ________________________________________

 

S

• sadyba – koliba, kwatera myśliwska
• samura – stara samica dzika żyjąca samotnie
• scypuł – owłosiony, ukrwiony naskórek pokrywający formujące się poroże
• selekt – zwierzę kwalifikujące do odstrzału selekcyjnego, np. z powodu słabych cech dziedzicznych
• sęki – rogowe palczaste odrosty na łopatach daniela
• słuchy – uszy zająca
• stawka – noga lisa i borsuka
• siadło – drzewo, na którym zasiadł na noc głuszec
• siuta – samica sarny
• skoki – nogi zająca
• słuchy – uszy zająca
• stawka – noga lisa i borsuka
• strzelba – śrutowa broń myśliwska
• strzyże – włosy u nasady nosa zająca
• suknia – sierść zwierzyny płowej i dzika
• szable – kły dzika wyrastające z dolnej żuchwy
• szarak – zając
• szczwacz – osoba układająca charty i ogary
• szczwać – polować z chartami
• szesnastka – myśliwska broń śrutowa kaliber 16
• szlifowanie – czwarta ostatnia część pieśni godowej głuszca
• szpicak – młody samiec zwierzyny płowej o porożu w formie prostych tyk bez odnóg
• szydlarz – samiec u jeleniowatych o porożu bez odnóg
• sztucer – myśliwska broń kulowa z gwintowaną lufą

________________________________________

 

Ś

 

• ścinka – fragmenty sierści, odcięte od tuszy przez pocisk.
• ślepia – oczy drapieżników
• ślimy – rogi muflona
• świece – oczy żubra, zwierzyny płowej, kozicy, muflona i dzika
  ________________________________________

                 

T

• tabakiera – zakończenie gwizdu, nos u dzika
• troki – rodzaj wielorzemykowych pęt, zazwyczaj skórzanych lub sznurkowych, służących do noszenia upolowanego ptactwa
• trzeszcze – oczy zająca
• turzyca – sierść zająca i królika
• tusza – ciało upolowanej zwierzyny grubej
• tuszka – ciało upolowanej zwierzyny drobnej
• tyka lub tyczka – róg u samców z rodziny jeleniowatych
  ________________________________________

 

U

• ubić – trafić, upolować
• unosić – przyzwyczaić ptaka łowczego do przebywania na ręce sokolnika
  ____________________________________

 

V

•  varmint – rodzaj sztucera z nieco cięższą, masywniejszą lufą, bez muszki i szczerbinki

  _______________________________________

W

• wachlarz – ogon koguta głuszca
• wadera – samica wilka
• wiatr – węch u psa myśliwskiego
• dolny wiatr – charakterystyczny sposób pracy psa myśliwskiego, z głową przy ziemi
• górny wiatr – sposób pracy psa myśliwskiego, z głową uniesioną
• warchlak – młody dziczek w pierwszym roku życia
• wataha – stado dzików lub wilków
• wieniec – poroże jelenia
• wietrznik – nos psa i zwierząt drapieżnych
• widłak – samiec z rodziny jeleniowatych o porożu z jedną odnogą na obu rogach
• wnyk – pętla do łapania zwierzyny, zastawiana przez kłusownika
• wycinek – dzik samiec w trzecim – czwartym roku życia
• wykot – narodziny młodych u królika, zająca, sarny, kozicy i muflona
• wyprzedzenie – zakład jaki daje się celując i strzelając do poruszającego się zwierzęcia
  ________________________________________

Z

• zabawca – pies gończy, który nie mogąc odnaleźć tropu, głosi w jednym miejscu
• zestrzał – miejsce, w którym stało zwierzę w chwili przyjęcia kuli
• zierniki – oczy ptaków
• złom – gałązka z drzewa iglastego wsadzana do pyska zwierząt ułożonych w pokocie
  ________________________________________

 

Ż

• żak – niedojrzały młody zając
• żelazo – metalowe urządzenie do chwytania zwierzyny
• żer – pokarm jaki zwierzyna zdobywa w sposób naturalny
• żeremie – budowle z drzew i gałęzi budowane przez bobry
• żerny – o ptaku – tłusty, w bardzo dobrej kondycji
• żerowisko – miejsce pożywiania się zwierzyny
• żmijka – lis o zabawieniu futra w kolorach o ciemnoszarego aż do czarnego lecz w odróżnieniu od węglarza z białym kwiatem (końcem ogona)
• żmurek – lis o kasztanowym kolorze futra
• żwacz – pierwsza największa część żołądka przeżuwaczy, do której w pierwszej kolejności trafia pokarm pobierany przez zwierzynę płową

_________________________________________